10
Jul
এটি শ্ৰাদ্ধ উপলক্ষে আমি গৈ নিৰ্দিষ্ট ঘৰখনত উপস্হিত হৈছিলোগৈ ৷ চোতালৰ এফালে নাম প্ৰসংগ চলি আছিল ৷ আমাক আথে বেথে বাৰান্দাৰ পৰা আদৰি নিয়া মানুহজনৰ গা-ৰ কাষেদি মই চকা মকাকৈ দেখিছিলো হুইল ছেয়াৰত বহি থকা কণমানি জনীৰ মুখ ৷ উৎসুক মনৰ তাড়নাত তাইৰ কাষত বাৰান্দাতে বহি পৰিছিলো ৷ তাইৰ ধুনীয়া চকু হালিত নাই শিশুৰ সেই চিৰাচৰিত কৌতুহল অথবা চঞ্চলামি ৷ মাথো এক নিৰ্বাক চাৱনিৰে চাই ৰৈছে নাম প্ৰসংগত মগন ভকত সকলৰ ফালে ৷ শৰীৰৰ নিশ্চল অংগই যেন অনুভৱী সকলক বহুকথা নোসোধাকৈ কৈ দিবলৈ যথেষ্ট ! এবাৰ হাত ফুৰাই দিয়াৰ ইচ্ছা দমন কৰি গৃহস্হৰ আহ্বান ক্ৰমে ভিতৰলৈ গলো ৷ মনত হাজাৰ…